(1636-1711)
franc. poeta ikrytyk; przyjaciel Molire’a, La Fontaine’a, P.Corneille’ai J. Racine’a, zktórym wspólnie pełnił funkcję kronikarza Ludwika XIV. Wsławił się udziałem wsłynnym sporze starożytników znowożytnikami, wktórym opowiedział się po stronie pierwszych. Na twórczość B. składają się Satyry, publikowane przez całe życie od 1674 r., Listy (1669-95) utrzymane wstylu Horacego, poświęcone tematyce polit. iobyczajowej, poemat heroikomiczny Pulpit (1673-83) oraz słynna Sztuka poetycka (1674), gdzie B. sformułował zasady poetyki iklasycyzmu, odwołując się do dzieł pisarzy XVII w. Wzorem do naśladowania miała być lit. antyczna, gł. rzymska, oraz mitologia; do idealnych gat. należały uprawiane wstarożytności: epos, tragedia, poemat dydaktyczny iopisowy, oda, list poetycki, satyra, sielanka; ideał estetyczny zalecał umiar, harmonię, jasną iprecyzyjną wypowiedź; dzieło miało służyć poprawie obyczajów iwswojej wymowie moralnej podkreślać, że prawda ipiękno są nierozłączne; rozum, utożsamiany ze zdrowym rozsądkiem, winien górować nad uczuciami iwyobraźnią; naśladowanie natury to jeden zcelów artysty; ostateczny kształt dzieła miał być efektem długich poszukiwań, zmierzających do uzyskania formy doskonałej. Na Sztuce poetyckiej wzorował się F.K. Dmochowski, tworząc Sztukę rymotwórczą.
- Boileau-Despraux Nicolas, (1636-1711)