(1891-1940)
ros. prozaik idramaturg. W1916 r. ukończył studia na wydziale medycznym Uniwersytetu Św. Włodzimierza wKijowie. Po mobilizacji pracował jako lekarz wojskowy. W1921 r. przeprowadził się do Moskwy, zerwał zzawodem lekarza, pragnąc całkowicie poświęcić się literaturze. Wlatach 1930-36 pracował jako asystent reżysera wMChAT; wgazecie "Gudok" publikował felietony ireportaże, współpracował m.in. zI.Bablem, W.Pietrowem, I.Ilfem. Jego pierwsze opowiadania, Notatki na mankietach (1920-22), Diaboliada (1924), powieść Fatalne jaja (1925) nawiązują do tradycji N.Gogola, ukazują trudną sytuację inteligenta wporewolucyjnej Rosji. Powieść Psie serce (1926), odczytana jako wyraz nieufności pisarza wobec zmian rewolucyjnych, drukiem ukazała się wZSRR dopiero w1987 r., doczekując się, podobnie jak Biała gwardia (1924), która stała się kanwą dla dramatu Dni Turbinów (1926), licznych inscenizacji. Dramat Ucieczka (1928) na sceny trafił w1957. B. jest również autorem komedii Mieszkanie Zojki (1925) iSzkarłatna wyspa (1928); sztuki oMolierze (Zmowa świętoszków, 1929), Puszkinie (Ostatnie dni, 1934); zbeletryzowanej biografii Życie pana Moliera (1932-33), niedokończonej Powieści teatralnej (1936-37). Światową sławę przyniosła B. powieść Mistrz iMałgorzata (1928-40), jeden znajznakomitszych utworów ros. prozy narracyjnej XX w., wydany wZSRR dopiero w1973 r. Twórczość B., mimo iż silnie osadzona wrealiach socjalistycznego państwa, przynosiła uniwersalne przesłanie oniezłomności twórcy mimo prześladowań.