(1600-81)
hiszp. dramatopisarz, wybitny przedstawiciel teatru barokowego. Żołnierz, ksiądz, nadworny kapelan idramaturg króla Filipa IV, wiódł życie samotne, wypełnione studiami ikontemplacją. Na twórczość C. składają się wszystkie gat. teatru "złotego wieku": komedie płaszcza iszpady, dramaty rel., filoz., komedie otematyce mit. ipałacowej, autos sacramentales (wystawiane wHiszpanii dramaty alegoryczne, towarzyszące liturgii Bożego Ciała), intermedia. Początkowo realistyczne iobyczajowe, inspirowane twórczością Lopego de Vega, utwory C. zczasem przekształciły się wsymboliczne iintelektualne. Pogłębiony konflikt dramatyczny został wnich przeniesiony wsferę psychiki postaci. Dzieła C. wpisywały się wpoetykę teatru barokowego poprzez dynamizm, wykorzystanie techniki kontrastu wbudowaniu akcji ipostaci, użycie figur retorycznych typowych dla konceptualizmu ikultyzmu. Do najważniejszych utworów C. zalicza się m.in.: auto sacramentale Wielki teatr świata, dramaty "hańby ihonoru" Lekarz swego honoru iAlkad zZalamei oraz dramaty: filoz. Życie snem (1635) irel. Książę niezłomny (1629), wktórym nieugięty obrońca wiary, dowódca portugalski don Fernando (postać autentyczna), ujęty przez Arabów, odrzuca propozycję odzyskania wolności wzamian za oddanie Ceuty. Torturowany izagłodzony na śmierć, do końca pozostaje człowiekiem honoru iwzorem obrońcy wiary. Adaptacji dramatu na jęz. pol. dokonał J. Słowacki, który posłużył się dziełem do prezentacji filozofii genezyjskiej.
- Calderon de la Barca Pedro, (1600-81)
- Calderón de la Barca Pedro, (1600-81)
- CALDERÓN DE LA BARCA Pedro, (1600-81)