(ur. 1916)
pisarz hiszp.; laureat Nagrody Nobla (1989) przyznanej za "bogatą imocną prozę, która zpowściągliwym współczuciem ukazuje bezbronne istnienie człowieka". Pochodził zarystokratycznej rodziny, ojciec był Hiszpanem, matka Angielką owłosko-belgijskich korzeniach. Na uniwersytecie wMadrycie studiował medycynę, filozofię iprawo; studiów nie ukończył. Prowokacyjna twórczość C., wyrastająca zducha powieści łotrzykowskiej, ztradycji przełomu XVI iXVII w., zabarwiona ukazanym bez upiększeń dramatyzmem, wulgarnością, dosadnością języka, wywoływała liczne kontrowersje. Szczególną popularność zyskały powieści: Rodzina Pascuala Duarte (1942) - opisująca gwałt iprzemoc przypisane hiszpańskiemu życiu; Nowe przygody inieszczęścia Łazika zTormesu (1944), Ul (1951) - ukazująca społeczność Madrytu zniszczonego wojną domową, San Camilo, 1936 (1969), Mazurek dla dwóch nieboszczyków (1983) - wktórym C. zdaniem krytyków stworzył nowy styl lit. - "tremendyzm" polegający na połączeniu burleski, czarnego humoru, groteskowej obsceniczności ikomicznej deformacji. Ponadto autor słownika niecenzuralnych, sprośnych wyrażeń hiszpańszczyzny Diccionario secreto (t. 1-2, 1968-71), poezji, opowiadań, esejów lit. ipublicystycznych, opisów podróży po Hiszpanii (Viaje ala Alcarria, 1948).
- Cela Camilo Jos, (ur. 1916)
- KAMIL, Pochodzenia łacińskiego,...