(1887-1961)
franc. poeta iprozaik. "Obywatel świata", podróżnik iposzukiwacz przygód, przemierzył obie Ameryki, Afrykę, Rosję iChiny; imał się różnych zawodów: szlifierza diamentów, żonglera, kierowcy traktora, etnologa, pszczelarza, dziennikarza, wreszcie - pisarza. Wswojej twórczości, powstającej "pomiędzy" podróżami iprzygodami, przeciwstawił symbolizmowi poezję faktu, przeniósł prozę do poezji, apoezję do prozy; wpoematach porzucił metaforę na rzecz migawkowych fotografii wydarzeń, których był świadkiem; elementów fantastycznych nie poskąpił wpowieściach inowelach. Zutworów poetyckich C. największe znaczenie mają: poematy Wielkanoc wNowym Jorku (1912), Proza transsyberyjskiej kolei (1913) (pod wpływem tego utworu G. Apollinaire zmodyfikował swój poemat Strefa) iPanama albo przygody moich siedmiu wujów (1918) - wydane później pod wspólnym tytułem Zcałego świata (1919) - oraz zbiory Wiersze elastyczne (1919) iKodak (1924). Zpozostałych utworów, wktórych za twórczy materiał posłużyć miało pisarzowi własne życie, warto wymienić: Odciętą rękę (1946) - opis walki C. zkalectwem po stracie prawej ręki na froncie wSzampanii w1915, Złoto (1925), Dan Yack (1929), Historie prawdziwe (1937), Rażonego gromem (1945), Od portu do portu (1948). Pisarz, który swoją dewizą uczynił zdanie: "Pisać to spalać się żywcem, ajednocześnie odradzać się zpopiołów", wywarł wpływ na G. Apollinaire’aisurrealistów, atakże na H. Millera, który wybrał go na swojego mistrza.