(1894-1961)
prozaik franc.; buntownik ioutsider, jedna znajbardziej kontrowersyjnych postaci XX w. Uczestnik Iwojny światowej, podczas której odniósł poważną ranę głowy, ukończył studia medyczne wRennes, po czym podróżował jako wysłannik Ligi Narodów po Europie, Ameryce iAfryce. We Francji osiedlił się na przedmieściach Paryża, gdzie prowadził praktykę lekarską wśród biedoty. Pierwszą powieść Podróż do kresu nocy, wielki czytelniczy sukces, wydał w1932 r. Cztery lata później ukazała się kontynuacja debiutanckiego dzieła, Śmierć na kredyt, oraz słynne pamflety, które stały się podstawą do posądzenia pisarza okolaborację zNiemcami: antysowiecka Mea culpa (1936) oraz antysemickie Przyczynki do pogromu (1937), Szkoła trupów (1936) iWopałach (1941). W1944 r., wdrodze do Danii, C.spędził 5 miesięcy we franc. kolonii wSigmaringen, gdzie schronił się rząd Vichy. Po dotarciu do Danii został na rok osadzony wwięzieniu, co uratowało go od wydanego zaocznie we Francji wyroku śmierci. Po ogłoszeniu amnestii w1951 r. powrócił wraz zżoną do Francji izamieszkał wMeudon pod Paryżem, utrzymując się zpraktyki lekarskiej. Cała twórczość C., na którą prócz wymienionych utworów składają się: trylogia Zzamku do zamku (1957), Północ (1960), Rigodon (wyd. pośmiertnie 1969) oraz Guignol’s Band (1944), Londyński most (wyd. pośmiertnie 1964) iFeeria odbędzie się innym razem (1955), ma charakter autobiograficzny; wdokumentowaniu współczesności pisarz upatrywał bowiem rolę literatury. Swoje artystyczne credo zawarł wnapisanym wformie niedyskursywnej fikcyjnym wywiadzie Rozmowy zProfesorem Y (1955). Dążąc do zerwania zfranc. jęz. lit., na którym jego zdaniem ciążył grzech akademizmu, C. powrócił do jęz. ulicy, mówionego; łamał reguły gramatyki iskładni, wzakresie słownictwa odwołał się do argot - żargonu marginesu paryskiego. Choć przez długi czas we Francji nie wypadało przyznawać się do C., roli, jaką pisarz odegrał wstworzeniu jęz. awangardy, nikt nie ośmielił się kwestionować. Zjego odkryć korzystali m.in. J.P. Sartre i S. Beckett.
- Cline Louis Ferdinand, właśc. L.F. Destouches, (1894-1961)