(1863-1938)
wł. poeta, dramaturg ipowieściopisarz. Propagator idei, że dla dobra sztuki artysta ma prawo wyzyskać wszystko oraz chłonąć wszelkie podniety życia, lubował się wromansach (najsłynniejszy zEleonorą Duse), urządzał ekscesy iawantury (wywołał międzynarodowy konflikt wFiume w1919). Na stałe osiadł nad jeziorem Garda wpłn. Włoszech, gdzie, wluksusowych warunkach zapewnionych mu przez państwo, oddał się twórczości lit. Wswoim pisarstwie, dziś prawie zapomnianym, przeszedł drogę od weryzmu do secesyjnego impresjonizmu. Napisał m.in.: liryki Deszcz wsosnowym lesie (1904), Wieczór wFiesole (1904), Martwe miasto (1898), Gioconda (1899) Francesca da Rimini (1901) oraz powieści: Rozkosz (1889), Może tak, może nie (1910), Niewinna (1891), Triumf śmierci (1894) iOgień (1900). WPolsce tłumaczony był m.in. przez M. Konopnicką iJ.Kasprowicza; autorem najnowszych przekładów jest S. Kasprzysiak.