(hebr. "dowódca" lub "umiłowany, ukochany")
wST urodziwy pasterz, którego śpiew igra na cytrze tak zachwyciły Saula, pierwszego króla wszystkich izraelskich plemion, że mianował go swoim giermkiem. Według innej wersji D.dostał się na dwór nie tyle dzięki muzycznemu talentowi, ile wielkiej odwadze: stanął do walki przeciw olbrzymowi Goliatowi izabił go kamieniem wystrzelonym zprocy. Kolejne lata to dla D. tułaczka, wyprawy przeciwko Filistynom oraz konflikt zSaulem, który widział wD. zagrożenie dla swojej władzy. D.został królem dopiero po śmierci Saula; zjednoczył rozproszone plemiona izraelskie, założył nową stolicę, Jerozolimę, izbudował silne, bogate państwo, którym władał przez 33 lata. Wtym czasie sprowadził zJudy Arkę Przymierza, najwyższy przedmiot kultu Izraelitów, izaplanował wzniesienie wielkiej świątyni ku czci Jahwe, której budowę rozpoczął jednak dopiero jego syn inastępca Salomon. Najbardziej dramatycznym momentem wżyciu króla D. był bunt wszczęty przeciwko niemu przez jego syna Absaloma. Choć po licznych zmaganiach D. odzyskał władzę, długo nie mógł pogodzić się ze śmiercią Absaloma, który został zabity wbrew jego rozkazowi. Wżyciu króla zaszedł też niechlubny wocenie potomnych epizod. D. zakochał się bowiem w Batszebie; zich związku urodził się Salomon. D. był najukochańszym sługą Jahwe. Oreligijności D.świadczą Psalmy wielbiące Stwórcę, których autorstwo Biblia przypisuje królowi. Włoscy artyści dłuta, jak: Donatello, Verrocchio, Michał Anioł iBernini, przedstawiali D. najczęściej jako młodego zabójcę Goliata; wblasku chwały malowali go m.in. Caravaggio iGentileschi; Rembrandt portretując D.nadał mu swoje rysy. Świat po dziś dzień zachwyca się artyzmem przypisywanych D. Psalmów. Ich tłumaczeniem na jęz. pol. zajmowali się m.in. M. Rej, J.Kochanowski, L. Staff, R. Brandstaetter iCz. Miłosz. K. Penderecki napisał kompozycję na chór iperkusję zatytułowaną Psalmy Dawida.