(hebr. gan Eden "ogród rozkoszy")
Raj; idylliczne miejsce pobytu pierwszych ludzi, pełne owocowych drzew, wśród których rosnąć miały także Drzewo Życia iDrzewo Poznania (zob. Adam, Ewa). Opływały go cztery rzeki: Eufrat, Tygrys, Gichon iPiszon. Tradycja judajska opisuje E. jako oazę na pustyni idzieli na niższy ogród ziemski, wktórym przebywali Adam iEwa, oraz ogród wyższy, gdzie ci, którzy go dostąpili, doznawali rozkoszy duchowych słuchając Boga objaśniającego Torę ( Pięcioksiąg). Liczne były próby zlokalizowania rajskiego ogrodu; szukano go m.in. wpłn. Mezopotamii, wdalekowschodniej Azji, na wyspach Atlantyku iO. Spokojnego. Legenda głosi, że Aleksander Wielki znalazł wejście do E. wAfryce Równikowej, na terytorium rządzonym przez kobiety; nie udało mu się jednak tam wejść. Wtradycji chrześcijańskiej E. jest synonimem Nieba, gdzie zbawione dusze osiągają szczęście wieczne. Najsłynniejszymi utworami traktującymi otej części zaświatów są poematy J. Miltona Raj utracony iRaj odzyskany; również Dante w Boskiej Komedii kreśli szczegółowy opis Edenu; lit. pol. pamięta Raj duszny, zbiór modlitw przetłumaczonych zjęz. łac. przez Biernata zLublina.
- EDEN, .
- Eden, (hebr. gn ‘edhen...
- Eden Anthony, (1897-1977)