wmit. gr. istnieje kilka postaci noszących to imię, najbardziej znana E. to córka Telefassy iAgenora (lub Fojniksa), porwana przez Zeusa, który zobaczył ją, gdy bawiła się na wybrzeżach Sydonu lub Tyru. Zapaławszy namiętnością do E. Zeus, obawiając się gniewu Hery, przybrał postać białego byka ozłotych rogach, zbliżył się do E., agdy usiadła na jego grzbiecie, zerwał się iuniósł wstronę morza. Gdy dotarli do Krety, Zeus posiadł dziewczynę pod platanami, które dla upamiętnienia boskiej miłości mają zawsze zielone liście. E.powiła trzech synów: Minosa, Sarpedona iRadamantysa, za co Zeus ofiarował jej mechanicznego olbrzyma Talosa, strzegącego brzegów Krety, psa, który nigdy nie puszczał raz złapanej zdobyczy, ioszczep zawsze trafiający do celu. E. poślubiła za zgodą Zeusa króla Krety Asteriona. Byka przemienił Zeus wgwiazdozbiór, będący jednym ze znaków zodiaku. Gł. miejsce kultu E. to Kreta, starożytni oddając cześć przybyłej zFenicji E. nazwali jej imieniem część świata. Ulubionym motywem antycznej sztuki było porwanie E., np. metopa najstarszej świątyni wSelinuncie (IV w. p.n.e.), metopa skarbca Sykiończyków wDelfach (ok. 550 p.n.e.), fresk zPompejów (ok. 10 n.e.). E. była także inspiracją dla malarzy nowożytnych, m.in. dla G.D’Andrea Mocetto, G. Vasariego, Tycjana, P.Veronesego, A. Carracciego, Rembrandta.
Europa
Literatura powszechna