(ur. 1926)
wł. dramaturg, reżyser, aktor; laureat Nagrody Nobla (1997). W1957 r. wraz zżoną stworzył Compagnia Dario Fo-Franca Rame. W1968 r. powołał do życia teatr. stowarzyszenie Nuova Scena, którego został kierownikiem. Działalność stowarzyszenia, od 1970 funkcjonującego pod nazwą La Comune, polega na dawaniu przedstawień wMediolanie, atakże na wł. prowincji, wmałych miasteczkach, po wsiach. Teatr. działalność F. cechuje silne zaangażowanie wpolitykę, służebne wobec wymagań radykalnej lewicy. F.chętnie sięga do tradycji teatru plebejskiego, średniowiecznego, do commedii dell’arte, wykorzystuje cyrkową klownadę, sposób gry charakterystyczny dla kabaretu. Wpierwszym okresie swojej działalności tworzył przede wszystkim lud. farsy, satyr.-obyczajowe komedie: Archaniołowie nie grają wbilard (1959), Siódme - mniej kradnij (1964). Od 1968 zauważalna jest zmiana wtonie jego twórczości. Kolejne sztuki (np. monodram Misterio buffo, 1969; Pogrzeb fabrykanta, 1969; Przypadkowa śmierć anarchisty, 1970; Pum, Pum! Chi’? La polizia!, 1973) nabierają cech publicystycznych widowisk agitacyjnych, nasycone są humorem, niekiedy złośliwą kpiną, tworzone na wzór lud. zabawy. Wlatach 90. ukazały się następne sztuki F., Johan Padan odkrywa Amerykę (1992) - ukazująca nonsensowne przejawy hiszp. podboju Ameryki, satyr. komedia Il diavolo con le zinne (1997). F. - dramatopisarz, sam również wystawia własne utwory na teatr. deskach.