(1857-1919)
duński powieściopisarz idramaturg, laureat Nagrody Nobla (1917). Syn luterańskiego pastora, wmłodości pozostawał pod wpływem kuzyna ze strony matki, teologa ipoety J. Fibegera. Przez 4 lata studiował teologię na uniwersytecie wKopenhadze, po czym opuścił uczelnię jako zdeklarowany ateista. Rozczytywał się w J.W. Goethem, F. Schillerze iKancie. W35. roku życia osiedlił się wNiemczech, ajęzyk tego kraju uznał za swój "prawdziwy środek wyrazu". Zadebiutował w1878 r. naturalistyczną powieścią Idealista, wktórej przedstawił dzieje młodzieńca przeciwstawiającego się religii iKościołowi. Uwagę czytelników zwrócił na siebie tragedią Brunhilda (1884), opartą na motywach sag nordyckich istarogermańskich. Kolejne sztuki to: Tamyra (1887) oraz Hagbarda iSigna (1888). Powieścią psychologiczną Minna (1889), opowiadającą onieszczęśliwym małżeństwie młodej drezdenki, zjednał sobie G. uznanie krytyków. Ponadto wdorobku pisarza znalazły się: dramaty wstylu H. Ibsena Herman Vandel (1891), Wuthorn (1893) iHans Excellence (1895); zainspirowane buddyzmem utwory Płomienie ofiarne (1903), Pielgrzym Kamanita (1906) iWędrowcy świata (1910). Za najlepsze dzieło pisarza uchodzi dekadencka wnastroju powieść Młyn na wzgórzu (1896), ukazująca, jak narastająca namiętność izazdrość wiodą do morderstwa. Za życia znany wąskiej publiczności, po śmierci G. zupełnie odszedł wzapomnienie.
- Gjellerup Karl, (1857-1919)
- GJELLERUP, Karl (1857-1919)