(1911-93)
prozaik ang., laureat Nagrody Nobla (1983). Ur. wKornwalii, absolwent Oksfordu, podczas II wojny światowej służył wmarynarce wojennej. Pracował jako nauczyciel. Rozgłos przyniosła mu już pierwsza powieść, Władca much (1954), zapowiadająca tematykę twórczości pisarza koncentrującego się na rozważaniach nad ludzką naturą, której właściwe są zło, okrucieństwo iegotyzm. Pesymistyczne wwymowie, dowodzące wszechobecności Zła, moralistyczne przypowieści G. to: Spadkobiercy (1955) ukazujący upadek człowieka neandertalskiego, Marcin Złodziej (1956), Siła bezwładu (1959), Wieża (1964) - opowieść odramatach ikonfliktach moralnych mieszkańców średniowiecznego miasta, wznoszących katedrę, oraz ostatnie dzieło G., uhonorowane najwyższym wyróżnieniem lit., Ryty przemiany (1980).