(1794 lub 1795-1829)
ros. dramatopisarz. Urodził się w rodzinie szlacheckiej. Dzięki nieprzeciętnym zdolnościom, G. jako szesnastolatek ukończył studia na wydziałach filologicznym i prawniczym Uniwersytetu Moskiewskiego. W 1812 r. wstąpił jako ochotnik do wojska. W 1817r. rozpoczął pracę w Kolegium Spraw Zagranicznych. W Petersburgu nawiązał bliskie kontakty z dekabrystami. W 1818 r. został mianowany sekretarzem ros. misji dyplomatycznej w Persji. W 1828 r. ożenił się z Niną, córką gruzińskiego poety A. Czawczawadze. W tym samym roku został desygnowany na stanowisko pełnomocnego ministra-rezydenta w Teheranie. Zginął tragicznie, w czasie antyrosyjskich zamieszek w Teheranie. W historii literatury zapisał się G. jako autor komedii Mądremu biada (1825, wyd. pełne 1862), ukazującej ówczesny spór między postępową a konserwatywną szlachtą moskiewską. Utrzymany w konwencji dramatu romantycznego, oparty na dwupłaszczyznowej konstrukcji, utwór łączy wątek miłosny z motywem zmagań ideowych bohatera z otoczeniem. Komedię charakteryzuje klarowna kompozycja, błyskotliwy, aforystyczny język, malarskość opisów.