(1886-1921)
ros. poeta, dramaturg, teoretyk akmeizmu, którego programowe założenia sformułował wartykule Scheda symbolizmu iakmeizm (1913). Syn lekarza okrętowego. Na uniwersytecie petersburskim ina Sorbonie studiował na wydziale hist.-filologicznym. Mąż poetki A.Achmatowej. W1911 r. wraz z O.Mandelsztamem, A.Achmatową iS.Gorodeckim utworzył grupę Cech Poetów. Walczył jako ochotnik wczasie Iwojny światowej. W1921 r. objął po A.Błoku stanowisko przewodniczącego petersburskiego oddziału Wszechrosyjskiego Związku Poetów, wtym samym roku oskarżony oudział wrzekomym antyradzieckim spisku W.Tagancewa, został skazany na śmierć przez rozstrzelanie. Autor tomików poetyckich: Szlak konkwistadorów (1905), Romantyczne kwiaty (1908), Perły (1910), Obce niebo (1912), Kołczan (1916), Ognisko (1918), Namiot (1921), Słup ognisty (1921); sztuk poetyckich: Don Juan wEgipcie (1912), Akteon (1913); poetyckich utworów teatralnych: Gondola (1917), Zatruta tunika (1918), Polowanie na nosorożca (1920). G. dokonywał świetnych tłumaczeń zlit. franc. (Th.Gautier, A.Rimbaud), ang. (R.Browning), poezji chińskiej.