(Hafez) Szamsuddin Mohammad (ok. 1325-90)
najwybitniejszy poeta perski. Czas, wktórym żył H., przypadł na okres rządów Muzaffarydów wSzirazie ipodbojów Timura. Stosowaną przez H. poet. formą liryczną była gazela, ajego dokonania uznaje się za najwybitniejsze osiągnięcia tego gat. Tematyka utworów H., nacechowanych aforystycznością, obrazowością, koncentrowała się wokół opisów piękna przyrody Szirazu, motywów bachicznych, erotyki (sławny wątek miłości motyla iświecy, słowika iróży). H. pozostawił po sobie Dywan (zbiór) złożony przede wszystkim zgazeli, 2 kasyd (ód), kilku drobnych czterowersów imasnawi - 2 poematów epickich (jeden znich pt. Saqiname). Miłośnikiem twórczości H. był J.W.Goethe, który spopularyzował ją na Zachodzie. WPolsce przekłady utworów H. ukazywały się od XIX w. (np. w"Dzienniku Wileńskim" w1820 r., "Noworoczniku Litewskim" w1830 r.). Liryki H. są różnie odczytywane na Zachodzie iWschodzie. Zachód interpretuje je wsposób realistyczny, Wschód szuka wnich mistycyzmu.