(1601)
dramat W.Szekspira uznawany za najdoskonalszą sztukę autora. Podatny na rozmaite interpretacje, zjednej strony stanowi głęboką analizę psychiki wybitnej jednostki, azdrugiej przyczynek do rozważań oistocie władzy, ożądzy jej posiadania. Duńskiego księcia Hamleta gnębi zagadkowa śmierć ojca. Pewnej nocy bohaterowi ukazuje się duch ojca, który wyjawia mu, iż został zamordowany przez brata Klaudiusza iżonę Gertrudę (matkę Hamleta). Duch domaga się zemsty. Hamlet dąży do poznania prawdy, ale dopadają go coraz większe wątpliwości, jego wiara wsens życia zostaje zachwiana. Oddala się od umiłowanej Ofelii. Udaje obłąkanego. Przy pomocy wędrownej trupy aktorskiej chce odkryć zabójcę; dopisuje wiersze do sztuki Morderstwo Gonzagi, którą aktorzy odgrywają na jego prośbę ("teatr wteatrze"). Baczna obserwacja zachowania matki iKlaudiusza podczas spektaklu utwierdza go wprzekonaniu oich winie. Po zabójstwie Poloniusza przez Hamleta Klaudiusz postanawia pozbyć się młodego księcia, wysyła go do Anglii, gdzie ma zostać pojmany, anastępnie zamordowany. Jednakże Hamlet uwalnia się spod "opieki" dworaków Rosenkranza iGuildensterna, powraca do Danii. Przybywa wprost na pogrzeb Ofelii, która popadła wobłęd ipopełniła samobójstwo. Laertes, brat Ofelii, wyzywa Hamleta na pojedynek. Ostrza obu szpad zostały zrozkazu Klaudiusza zatrute. Hamlet iLaertes giną, pojednawszy się przed śmiercią. Gertruda połyka truciznę, ginie także Klaudiusz. Na czele wojsk przybywa do Danii Fortynbras, czci wielkość duńskiego księcia. Sztuka pozornie nawiązuje do konwencji tragedii zemsty, jednak jej tytułowy bohater nie zachowuje się zgodnie zjej regułami. Wosobowości Hamleta refleksja dominuje nad potrzebą czynu. Jest on jednostką bardzo wrażliwą, próbującą pojąć sens własnych doświadczeń, zrozumieć motywy ludzkiego postępowania. Niezdolny do działania, dręczony wątpliwościami moralnymi Hamlet był ulubieńcem romantyków. Do dzisiejszego dnia marzeniem każdego aktora jest zagranie Hamleta, postać tę bowiem można interpretować bardzo różnorodnie. Adaptacji filmowej H. dokonali L.Olivier (1948), G.Kozincew (1964), T.Richardson (1970). T.Stoppard nakręcił film Rosenkranz iGuildernstern
nie żyją (1990), wykorzystując wątek zH.odwóch służalczych dworzanach. Mowa potoczna wzbogaciła się dzięki H. owiele słynnych zdań, np.: "Być albo nie być - oto jest pytanie"; "Reszta jest milczeniem"; "Biedny Jorik"; "...widzę ...przed duszy mojej oczyma".