(ur. 1942)
austr. prozaik idramaturg. Związany zawangardową grupą lit. Forum Stadtpark wGrazu. Wpołowie lat 60. jego twórczość oceniano bardzo różnie; przez niektórych uważany był za cudowne dziecko austr. awangardy, przez innych za enfant terrible. Agresywnie atakował cenionych twórców skupionych wGrupie 47 ( G.Grass), zarzucając im niemoc twórczą. Dorobek lit. H. cechuje różnorodność formalna istylistyczna. W1966 r. zadebiutował antypowieścią Die Hornissen. Jego sztuki były wymierzone wiluzjonizm teatru, pozbawione fabuły po to, by widz skupił swoją uwagę przede wszystkim na warstwie językowej utworu: Publiczność zwymyślana (1966), Kasper (1968). Od lat 70. H. uprawia tylko prozę, wktórej koncentruje się na wewnętrznym życiu jednostki: Pełnia nieszczęścia (1972), Krótki list na długie pożegnanie (1972), Godzina prawdziwych odczuć (1975), Leworęczna kobieta (1976), Langsame Heimkehr (1979). Proza zlat 80. zawiera coraz więcej cech eseju: Nachmittag einse Schriftstellers (1987), Versuch ber die Mudigkeit (1989), Versuch ber den geglckten Tag (1991). Ponadto autor słuchowisk, wierszy, dzienników, publicystyki.
- HANDKE, Peter (ur. 1942)