(VII w. p.n.e.)
twórca epickich poematów dydaktycznych. Do naszych czasów przetrwały Prace idnie, Teogonia oraz fragment Katalogu kobiet, który opowiada ośmiertelniczkach, matkach herosów, zaszczyconych łaskami bogów. Niekiedy H. przypisuje się także utwór epicki Tarcza Heraklesa. H. to pierwszy twórca wlit. gr. owyraźnie zaznaczonej biografii iosobowości artystycznej: chłop, pasący za młodu trzody na stokach Helikonu, miał tam doznać natchnienia za sprawą muz. Pokrzywdzony przez brata sprawiedliwości szukał wpoetyckich oskarżeniach ipouczeniach. Jego Teogonia, obok poematów Homera, pozostała źródłem starej gr. religijności. Język iwiersz H. bliskie są Homerowi, nowością wjego twórczości są częste gnomy (sentencje), przysłowia, peryfrazy (omówienia), np. "ten,co wdzień śpi" - to złodziej.