(1883-1924)
pisarz austr. Pochodził ze zasymilowanej żyd. rodziny. Zainteresowania filoz. ujawniał już wgimnazjum, czytał dzieła Spinozy, Nietzschego, Darwina. WPradze studiował germanistykę, następnie prawo. W1906 doktoryzował się zprawa. Podjął pracę jako praktykant sądowy, później jako urzędnik towarzystwa ubezpieczeń. Od 1923 r. mieszkał wBerlinie. Życie pisarza, zdeterminowane przez władczego ojca, nie dającą satysfakcji pracę, stale pogłębiającą się gruźlicę, zktórą walczył przez 20 lat, mocno zaciążyło nad atmosferą jego twórczości. Centralnym problemem prozy K. była sytuacja egzystencjalna człowieka. Jego bohater był samotny, dręczony poczuciem winy, zniewolony przez nieodgadnioną, zhierarchizowaną strukturę. K. odrzucił tradycje konwencjonalnej prozy, opisowość ifabułę, na ich miejsce wprowadził wieloznaczne, paraboliczne obrazy, stworzył model sytuacji ("kafkowskiej"), wktórej jednostka (urzędnik bankowy, geodeta) była wkonflikcie znadrzędną wobec niej instancją. Jednakże walka jednostki nie była sprzeciwem wobec niepojętej władzy, lecz próbą dotarcia do istoty jej zagadkowej struktury. Usiłowania te nie doprowadzały do niczego, gdyż racjonalny tok rozumowania, jakim posługiwała się jednostka, mijał się zpodstawami, na których zbudowano zhierarchizowaną instancję. Efektem takiej sytuacji było wyobcowanie jednostki znieprzychylnego, niezrozumiałego świata. Za pomocą groteski, paraboli, symboli ilustrował K. wswoich utworach zagrożony byt człowieka. Prawie nie znany za życia, wydał nowele: Wyrok, Przemiana (obie 1916), cykl Lekarz wiejski, Kolonia karna (obie 1919), Głodomór (1924). Pośmiertnie przyjaciel K. - M.Brod ogłosił powieści: Proces (1925), Zamek (1926), Ameryka (1927), opowiadania, aforyzmy iprzypowieści. Już wlatach 30. zaczęto tłumaczyć utwory K. na języki obce. Po II wojnie światowej uznano K.za jednego znajwiększych prozaików współczesności, którego twórczość zainspirowała wielu pisarzy.
- Kafka Franz, (1883-1924)
- KAFKA, Franz (1883-1924)
- BROD Max, (1884-1968)