(1935-89)
serb. powieściopisarz ieseista; pionier działań postmodernistycznych wprozie. Pochodził zmieszanej rodziny, ojciec był węgierskim Żydem, matka Czarnogórką. Jego dzieciństwo upłynęło na wojennej poniewierce, ucieczkach przed prześladowaniami. Na uniwersytecie belgradzkim podjął studia zteorii literatury iliteratury powszechnej. Wmłodości dzięki śmiałym poglądom, niebanalnym pomysłom, charakterystycznej sylwetce zburzą włosów na głowie, nieodłącznym papierosem igitarą był osobowością belgradzkiej cyganerii. Wlatach 60. zintelektualizowana proza K. odegrała przełomową rolę wlit. serbskiej. K. zerwał zrealizmem opisu na rzecz przedstawienia świata wewnętrznego jednostki. Wswoich powieściach (Ogród, popiół, 1965; Klepsydra, 1972; Mansarda, 1963; Rani jadi, 1969) K. eksploatował wątki autobiograficzne, nader często przedstawiał motyw dziecka iojca- Żyda, który nabierał cech postaci mitycznej, był niczym wieczny tułacz. Opublikowanie tomu opowiadań Grobowiec dla Borysa Dawidowicza (1976), poświęconych ofiarom stalinowskich represji, wywołało nieprzychylne, głośne polemiki. K. postanowił opuścić kraj, zamieszkał we Francji. Ponadto autor zbioru opowiadań Encyklopedia umarłych (1983), esejów zebranych wtomach Poetika I, Poetika II (1972), as anatomije (1978). K.dokonywał także tłumaczeń na język serb. poezji ros., węg., franc.