(ur. 1929)
czeski prozaik, eseista. Ojciec K. był pianistą, prof. Akademii Muzycznej. Młody K. również chciał sprawdzić się wdziedzinie muzyki, pobierał lekcje kompozycji. Po usunięciu go zwydziału filologicznego Uniwersytetu Karola wPradze pracował jako muzyk wlokalach gastronomicznych. W1958 r. ukończył Wyższą Szkołę Artystyczną wPradze, gdzie do 1970 był wykładowcą. Zaangażowany wżycie społ. ipolit. swojego kraju, mocno przeżył klęskę Praskiej Wiosny, po której pozbawiony został możliwości publikacji, atakże pracy. W1975 r. wyemigrował do Francji. W1982 przyjął franc. obywatelstwo. Debiutował jako poeta, pisał dramaty (Klucze, 1962), ale prawdziwe uznanie przyniosły mu powieści ( Żart, 1967; Życie jest gdzie indziej, 1972; Walc pożegnalny, 1975; Księga śmiechu izapomnienia, 1978; Nieznośna lekkość bytu, 1981; Nieśmiertelność, 1993) iopowiadania (tom Śmieszne miłości, 1963). Silnie zintelektualizowana proza K. wyrasta ztradycji lit. renesansowej ioświeceniowej, aciągle obecnym wniej wątkiem są koleje życia jednostki zależne od jej osobistych wyborów lub od przypadkowych wydarzeń. Powieści K. cechują eksperymenty formalne, przemyślane konstrukcje, usytuowanie narratora, które pozwala na szeroki ogląd rzeczywistości. Wtomie Sztuka powieści (1960) K.dał wyraz swoim zainteresowaniom nowoczesną prozą. Ponadto autor esejów Zachód porwany, czyli Tragedia Europy Środkowej (1984), wktórym zawarł definicję kult. wspólnoty Europy Środkowej, Zdradzone testamenty (1993).
- Kundera Milan, (ur. 1929)
- KUNDERA, Milan (ur. 1929)