(1814-41)
ros. poeta, prozaik, dramaturg. Pochodził zzamożnej rodziny ziemiańskiej. Wlatach 1828-30 uczył się wszkole podchorążych gwardii, przez kolejne dwa lata studiował na wydziale moralno-politycznym Uniwersytetu Moskiewskiego. W 1832-34 służył welitarnym pułku wPetersburgu. Dwukrotnie zesłany na Kaukaz (po raz pierwszy za oskarżycielski wiersz Śmierć poety, 1837, napisany po tragicznym zgonie A.Puszkina). Zginął wpojedynku. L. debiutował wdruku wierszem Wiosna (1830). Jego wczesną twórczość (np. wiersz Żagiel, 1832) cechowały nastroje buntu, pesymizmu, smutku połączone zromantyczną ekspresją, kultem wolności iindywidualizmu. Wpóźniejszym okresie pojawia się refleksja filoz. iniepokój olosy ojczyzny, ponura wizja społeczeństwa iprzyszłości: Ismutek, inuda...(1840), Patrzę wdni przyszłe pełen trwogi (1838), Żegnaj mi, Rosjo nieumyta (1841). L. przyczynił się do rozwoju ros. poematu romantycznego: Demon (1832-40, wyd. 1856) ukazywał ducha ludzkiego skazanego na wieczne pragnienie wolności; Mcyri. Laik klasztorny (1840) to opowieść omnichu, którego spowiedź-monolog zawierała wiele wątków romant., m.in. konflikt jednostki ze społeczeństwem. Powieść Bohater naszych czasów (1840) znacząco wpłynęła na rozwój ros. powieści psychologicznej.