(1729-81)
niem. dramaturg, teoretyk literatury; znamienity reprezentant niem. oświecenia. Wpoczątkach twórczości L. nie wychodził poza ustalone kanony, np. wkomedii Der junge Gelehrte (1754). Przełomem, nie tylko wdorobku L., ale iwcałej dramaturgii niem., stał się dramat Miss Sara Sampson (1755) - napisany prozą, odrzucający stosowaną do tej pory formę wierszowaną, odwołujący się do ang. tragedii mieszczańskiej (G.Lillo, S.Richardson). Kolejne utwory L. zwiastowały nowe, itak Minna von Barnhelm (1767) stanowi pierwszą niem. komedię narodową, wtragedii Emilia Galotti (1772) po raz pierwszy pojawia się mieszczański bohater sprzeciwiający się tyranii arystokracji, bezdusznych książąt. Za najwyższe osiągnięcie twórcze L. uznawany jest dramat Natan mędrzec (1779), wktórym zawarte zostały głębokie przemyślenia tolerancji rel. ihumanizmu. Wlatach 1759-65 wraz zF.Nicolaiem wydawał pismo "Briefe die Neueste Literatur Betreffend", na którego łamach ogłaszał swoje artykuły. Wsłynnej rozprawie Laokoon, czyli Ogranicach malarstwa ipoezji (1766) zwrócił uwagę na odrębność obu dziedzin sztuki ( Laokoon). WHamburgu działał pierwszy teatr narodowy, L. rozpoczął znim współpracę, ajej efektem była Dramaturgia hamburska (t.1-2, 1767-69) - zbiór recenzji sztuk teatr. uzupełniony refleksjami nad istotą dramatu, teatru. L. negował klasycyzm franc. wteatrze, apropagował wzorce ang., szczególnie osiągnięcia W.Szekspira. Wdialogach masońskich Ernst iFalk. Rozmowy dla wolnomularzy (1778-80) L. krytycznie oceniał XVIII-wieczną ideę wolnomularską.