(1885-1951)
amer. powieściopisarz, nowelista idramaturg, laureat Nagrody Nobla (1930). Syn wiejskiego lekarza, ukończył studia na uniwersytecie wYale, po czym, pracując jako dziennikarz, bezskutecznie usiłował zainteresować krytykę ipubliczność swoimi pierwszymi, nie pozbawionymi humoru powieściami: Nasz Mr. Wrenn (1914), Szlakiem sokoła (1915), Stanowisko. Powieść amerykańska (1917), Niewinni (1917) iNa swobodzie (1919). Sukces inajwyższe wyróżnienie wdziedzinie lit. przyniosły L. dwie realistyczne powieści społ.: Główna ulica (1920) iBabbitt (1922). Prototypem miasteczka Gopher Prairie, które jest bohaterem pierwszego zwymienionych utworów, było "rodzinne gniazdo" pisarza, Sauk Center. L. obalił mit "szczęśliwej wioski", ukazując skostniały prowincjonalizm idrobnomieszczaństwo amer. nuworyszy. Tytułowa postać drugiej powieści, Babbitt, stał się wlit. iwżyciu narodowym symbolem ograniczonego inadętego dorobkiewicza zapatrzonego wmit oamer. sukcesie. Kreśląca krytyczny obraz amer. środowiska naukowego kolejna powieść Arrowsmith (1925) miała być wzamierzeniu autora jego największym dziełem. Choć fakt przyznania za nie L. Nagrody Pulitzera zdawał się potwierdzać te zamysły, pisarz odmówił przyjęcia wyróżnienia. Zpóźniejszych, zapowiadających jednak zmierzch twórczych możliwości L. powieści na uwagę zasługują: Elmer Gantry (1927) - atakująca środowisko duchownych iprotestancki fanatyzm rel., To się tu nie może zdarzyć (1935) - piętnująca symptomy faszyzmu wamer. życiu społ., odważna erotycznie Cass Timberlane (1945) - opowiadająca omiłości starego sędziego do młodej żony oraz zwracający się przeciwko rasistowskim uprzedzeniom Królewski Kingsblood (1947).