(1562-1635)
hiszp. dramatopisarz, twórca teatru narodowego izwiązanego znim nowego gat. zw. komedią hiszpańską. Życie L. obfitowało wprzygody wojenne imiłosne: dwukrotnie żonaty, angażujący się wliczne romanse, miał kilkanaścioro dzieci, które otaczał opieką imiłością. Uczestnik zakończonej klęską wyprawy hiszp. Niezwyciężonej Armady wbitwie morskiej zAnglią; sekretarz ważnych osobistości, w1614 r. przyjął święcenia kapłańskie. Na twórczość pisarza składać się miało 2000 sztuk dramatycznych (znanych nam jest ok. 500), wśród których znalazły się komedie, tragikomedie, intermedia, autos sacramentales (dramaty alegoryczne wystawiane wHiszpanii, towarzyszące liturgii Bożego Ciała). Utwory te pod względem tematycznym dzielą się na: hist.-legendarne, obyczajowe, wiejskie, pasterskie, mit. irel. W1609 r. L. opublikował traktat teoretyczno-lit. Nowa sztuka pisania komedii wobecnych czasach, gdzie sformułował koncepcję nowej komedii; zalecał m.in. podział na 3akty, wyzwolenie zjedności czasu imiejsca (zzachowaniem jedności akcji), nieprzekraczanie 2 godzin trwania przedstawienia, łączenie wdramacie elementów komicznych itragicznych. L. jest także autorem nowel, wtym autobiograficznej Dorotea, poematów (heroikomicznego Kocia wojna, nawiązującego do L.Ariosta; Piękność Angeliki, wzorowanego na T. Tassie). Do najwybitniejszych dramatów pisarza zalicza się oparte na tradycji narodowej: Najlepszym sędzią król, Owcze źródło, oraz komedie płaszcza iszpady: Kochać nie wiedząc kogo, Przesada Belizy, Pies ogrodnika, Dziewczyna zdzbanem.
- Lope de Vega, właśc. Lope Felix de Vega Carpio, (1562-1635)
- Lope de Vega, właśc. Vega Carpio Lope Felix de, (1562-1635)