(1875-1939)
poeta hiszp., jeden zwybitniejszych twórców hiszp. modernizmu; reprezentant tzw. pokolenia 1898 ( M. de Unamuno), które szukało możliwości moralnego odrodzenia ojczyzny. Pochodził zrodziny okult. tradycjach, jego brat Manuel (1874-1947) również był poetą. WMadrycie studiował wWolnej Wszechnicy. Podróżował po Francji, wCollge de France słuchał wykładów H.Bergsona. Od 1907 r. pracował jako nauczyciel języka franc. Wwojnie domowej 1936-39 opowiedział się po stronie republiki. Po zdobyciu władzy przez gen. Franco emigrował do Francji, zmarł zwyczerpania wczasie podróży. Pierwsze zbiorki poet. M., Soledades (1903), Campos de Castilla (1912), charakteryzuje prostota, oszczędność słów, obrazów, melancholia. Wtomikach Nowe pieśni (1924) iPoezje kompletne (1928) widać kolejny etap rozwoju jego poezji, która staje się bardziej hermetyczna, zintelektualizowana, pisana najczęściej wcharakterystycznych czterowierszach itercetach pokrewnych lud. piosenkom. Wspólnie zbratem M. pisał poet. dramaty, eseje krytycznolit. Rozstrzelanemu w1936 poecie F.Garcii Lorce poświęcił wiersz Zbrodnia w Granadzie.
- MACHADO Y RUIZ, Antonio (1875-1939)
- MACHADO Y RUIZ, Manuel (1874-1947)