(ur. 1912)
prozaik egipski, laureat Nagrody Nobla (1988). Dziecko ubogiej kairskiej dzielnicy, języka lit. uczył się na Koranie. Ukończył studia filozoficzne na uniwersytecie króla Fuada wKairze, po czym przez wiele lat pracował jako szef filmowej cenzury ifelietonista największego kairskiego dziennika "Al-Ahram". Silnie związany zrodzinnym miastem, twierdzi, że jego proza jest jak sam Kair: dokumentalizm realisty przeplata się wniej zpoetycznością baśniopisarza. Zadebiutował w1946 r. powieścią Chan al-Chalili, jednak największą sławę przyniosła mu opublikowana wl. 1956-57 trylogia: Bajna-al-kastajani, Kasr-a-Szauk oraz Al Sukkarija (tytuły są nazwami kairskich uliczek). Dzieło oparte na motywach autobiogr., opowiada losy trzech pokoleń muzułmańskiej rodziny - od powstania nowoczesnego Egiptu w1919 r. do rewolucji pułkownika Nasera. Ze starego Kairu, gdzie rozgrywa się akcja, pisarz uczynił "swoisty mikrokosmos, wktórym przedstawił zasadniczy dramat współczesnego świata". Kontrowersyjnym utworem, który sprowadził na M. lawinę oskarżeń obluźnierstwo (nie zabrakło porównań do Szatańskich wersetów S.Rushdiego), okazała się powieść Dzieci naszej ulicy (1959). Na końcu utworu, wktórym występują m.in. Kain, Abel, Mojżesz, Jezus iMahomet, M. uśmiercił Boga ipozwolił triumfować nauce. Autor ponad 30 powieści, kilkunastu tomów opowiadań i30 scenariuszy filmowych, M. uchodzi dziś za ojca arabskiej powieści. Na wieść oprzyznaniu mu Nagrody Nobla pisarz miał powiedzieć: "Gratuluję Egipcjanom, że jeden zich maluczkich zdobył wielką nagrodę".
- Mahfuz Nadżib/ Nagib, (ur. 1912)
- MAHFUZ, Nadżib, także Nagib...
- NADŻIB, Mahfuz, także Nagib...