(arab. "Wychwalony, Wysławiany") (570-632)
prorok islamu; ur. wMekce, wychowywany przez wuja, wwieku 25 lat ożenił się zdużo od siebie starszą wdową Chadidża; zsiedmiorga dzieci, które narodziły się ztego związku, jedynie Fatima przeżyła swego ojca. Wwieku 40 lat M. doznał objawienia iodtąd stale otrzymywał Słowo Boga. Przekazywał je początkowo niewielkiej grupce uczniów, jednak po 3 latach Objawienie nakazało mu publicznie głosić nową naukę. Mekka, która wowym czasie stanowiła centrum bałwochwalczego kultu, niechętnie patrzyła na nowego proroka głoszącego jedynobóstwo. M. udał się więc do Jatrib, naz. później Medyną, "miastem proroka", gdzie stworzył gminę muzułmańską, anastępnie zbudował modelowe państwo teokratyczne. Bitwa pod Badr przyniosła mu zwycięstwo nad mekkańczykami, których miasto zdobył w630 r. Niedługo potem zmarł przekazawszy władzę teściowi. Spisane izebrane nauki M., które stanowiły treść zsyłanych na niego przez Allaha objawień, złożyły się na Koran, św. księgę islamu. W1742 r. Voltaire napisał tragedię zatytułowaną Mahomet, dedykowaną papieżowi Benedyktowi XIV, wktórej przedstawił proroka jako oszusta wykorzystującego swój religijny autorytet, by podstępem zgładzić rywala do serca pięknej Palmiry.
- Mahomet, Muhammad ibn Abd Allah, (ok. 570-632)
- MAHOMET, właśc. Muhammad ibn...