(ur. 1923)
amer. powieściopisarz ieseista. Dzieciństwo spędził wnowojorskim Brooklynie; studiował na Uniwersytecie Harvarda zzamiarem poświęcenia się inżynierii. Już wczasie studiów napisał kilka opowiadań inigdy nie opublikowaną powieść Tranzyt do Narcyza. Powołany do wojska, przez 2 lata brał udział wwalkach wJaponii ina Filipinach. Doświadczenia tego okresu posłużyły mu do napisania jego największego dzieła, Nadzy imartwi (1948), zaliczanego, obok Paragrafu 22 J. Hellera iMłodych lwów I. Shawa, do najwybitniejszych amer. powieści wojennych. Po sukcesie dzieła M. wyruszył wpodróż po świecie; zwiedził m.in. Anglię, Hiszpanię, Szwajcarię iWłochy. Przez rok studiował na paryskiej Sorbonie. Wiele wtym czasie pisał. Zutworów tych, wśród których znajdują się portrety psychologiczne znanych postaci (Marylin Monroe) oraz pozycje podejmujące problemy polit. iobyczajowe, na uwagę zasługują jedynie: satyra na jałowość ipłytkość hollywoodzkiego środowiska Park jeleni (1955) ibrutalna, sięgająca do źródeł amer. obyczajowości publicznej powieść Marzenie amerykańskie (1965); późniejsze utwory to m.in.: Pieśń kata (1979) - rekonstruująca psychologiczne iobyczajowe okoliczności zbrodni głośnego wlatach 70. recydywisty, Starożytne wieczory (1983) - powieściowa próba rekonstrukcji staroegipskiej cywilizacji, oraz obszerny pastisz powieści szpiegowsko-polit., Duch Harlota (1992).