(1606)
dramat W.Szekspira ukazujący psychikę jednostki, którą nieokiełznana żądza władzy popycha do kolejnych zbrodni, zawierający elementy fantastyki igrozy. Czarownice przepowiadają mężnemu Makbetowi, że zdobędzie władzę itron. Makbet opowiada otej wróżbie żonie, która jeszcze bardziej podsyca jego rozbudzoną już ambicję. Goszczą usiebie króla Dunkana, którego zabijają podczas snu. Jedna zbrodnia pociąga za sobą następne. Makbet zdobywa władzę, by jej nie stracić, morduje swego przyjaciela Banka, prześladuje wszystkich, którzy wjakikolwiek sposób budzą jego podejrzenia. Jednakże wyrzuty sumienia nie dają im spokoju. Lady Makbet nie może zmyć krwawej plamy zrąk, aMakbet, ów dawny rycerz bez skazy, stara się przedstawić swoje zbrodnie jako czyny godne uznania. Wfinale oboje ponoszą klęskę, niepohamowaną żądzę władzy przypłacają życiem. Na kartach swego dramatu nakreślił Szekspir przekonujące portrety ludzi, których ambicja ichęć posiadania władzy zaprowadziły na szczyt, ale niemożność życia ze świadomością zbrodni spowodowała przegraną. M. ekranizowali O.Welles (1948), G.Schaefer (1960). R.Polański nakręcił film Tragedia Makbeta (1971).