(1901-76)
franc. powieściopisarz ieseista. Podróżnik iposzukiwacz przygód, znawca jęz. orientalnych, przemierzył Indochiny, Arabię, Persję iAfganistan. Czynnie angażował się wdziałalność polit.: przewodniczył Komitetowi Antyfaszystowskiemu, był członkiem Międzynarodowej Ligi do Walki zAntysemityzmem. Wzięty do niewoli niem. w1940 r., uciekł zobozu iprzez 2 lata walczył wruchu oporu pod pseudonimem "pułkownik Berger". Zwolennik gaullizmu, wrządzie generała sprawował funkcję ministra informacji, aw1958 r. został członkiem rady ministrów iministrem kultury. Równolegle do działalności polit.-militarnej uprawiał twórczość lit. Debiutował w1921 r. tomem impresji Papierowe księżyce, jednak uznanie krytyki przyniosła mu powieść Zdobywcy (1928), wktórej za pomocą nowatorskiej techniki narracyjnej M. ukazał strajk generalny wKantonie w1925. Zapoczątkowaną wpowieści technikę rozwinął wkolejnych utworach: relacji zdramatycznej wyprawy do dżungli kambodżańskiej, Droga królewska (1930), wwyróżnionej Nagrodą Goncourtów Doli człowieczej (1933) oraz wNadziei (1937). Powieści te odegrały znaczącą rolę wkształtowaniu się postaw moralnych iorientacji polit.-ideologicznych ówczesnych środowisk intelektualnych Europy. Dzieje własnej rodziny, ukazane zperspektywy pierwszych lat wojny, pisarz ujął wpowieść, której ocalałe fragmenty złożyły się na utwór Orzechowe drzewa Altenburga (1943). Powojenną twórczość M. zdominowały eseje osztuce istudia zzakresu estetyki, zktórych największe znaczenie ma Psychologia sztuki, złożona ztrzech tomów: Muzeum imaginacyjne rzeźby światowej (1947), Twórczość artystyczna (1948) iMoneta absolutu (1949). Popularność zdobyły także: Szkice zpsychologii filmu (1946), esej oGoyi, Saturn (1950), oraz tom studiów Głosy milczenia (1951).
- Malraux Andr, (1901-76)