(1891-1938)
ros. poeta i prozaik. Pochodził zrodziny żyd. Matce zawdzięcza uwrażliwienie na kulturę, tradycję europ. ijudeochrześc. Wlatach 1907-08 przebywał wParyżu, gdzie zaznajomił się ztwórczością franc. symbolistów. Wlatach 1909-10 studiował filozofię wHeidelbergu. Od 1910 r. przebywał wPetersburgu. Debiutował wczasopiśmie artystyczno-lit. "Apołłon" (1910). Wsalonie lit. W.Iwanowa poznał N.Gumilowa i A. Achmatową, przyłączył się do akmeistów. W1913 r. napisał manifest Świt akmeizmu. Wokresie 1934-37 był zesłany do Czeredynia, następnie do Woroneża. Zmarł wobozie przejściowym pod Władywostokiem. Autor zbiorów wierszy: Kamień (1913), Tristia (1922), Stichotworienija (1928); miniatury autobiograficznej Zgiełk czasu (1925), surrealistycznej opowieści Znaczek egipski (1928); esejów krytycznolit. Opoezji (1928). Na zesłaniu powstały tzw. Woronieżskije tietradi. Wzintelektualizowanej twórczości M. widać inspiracje kulturą starożytną iśredniowieczną, dawną kulturą ros. ijudaistyczną. Dorobek pisarski M. właściwie nie był drukowany za jego życia, zachował się dzięki żonie poety, Nadieżdzie Jakowlewnej Mandelsztam (1899- 1982), która opublikowała wspomnienia: Nadzieja wbeznadziejności (1970), Druga księga (1972), Mój testament (1982), Trzecia księga (1987). WRosji oficjalnie zaczęto wydawać utwory poety od 1967r.