(1564-93)
ang. poeta idramaturg. Jako pierwszy wprowadził do tragedii biały wiersz. Absolwent Cambridge, zginął tragicznie zasztyletowany podczas bójki wkarczmie. Stałym motywem swoich utworów uczynił klęskę ambitnego iobdarzonego silną indywidualnością bohatera, owładniętego żądzą władzy, pieniędzy bądź wiedzy. Do najważniejszych dramatów pisarza należą: Tamerlan Wielki (1590), gdzie M. sięgnął po postać demonicznego iokrutnego wodza mongolskiego, Tragiczne dzieje doktora Faustusa (druk. 1604) - dramatyzacja średniowiecznej legendy oczłowieku, który zaprzedał duszę diabłu (zob. też Faust), Żyd maltański (ok. 1592), ztypowym dla dramatu elżbietańskiego motywem zemsty, oraz Edward II (druk. 1593-94) - dramat hist. poświęcony dziejom spisku na życie tytułowego władcy. M. nadał dramatowi rangę gat. lit., utorował drogę innym dramatopisarzom, m.in. W. Szekspirowi.