(1850-93)
franc. nowelista ipowieściopisarz. Pracownik ministerialny, uczeń G. Flauberta, związany zgrupą młodych pisarzy skupionych wokół E. Zoli. Zadebiutował nowelą Baryłeczka, wydaną wzbiorze Wieczory medańskie (1880), która przyniosła pisarzowi duże uznanie. L. 1880-90 upłynęły M. na intensywnej pracy ilicznych podróżach do Włoch, Afryki iAnglii. Wrażenia zwędrówek po świecie znalazły odzwierciedlenie wtrzytomowym dziele: Wsłońcu (1884), Na wodzie (1888), Wędrowne życie (1890). W1885 r. pisarz gwałtownie podupadł na zdrowiu; po nieudanej próbie samobójczej w1892 r. został umieszczony wszpitalu psychiatrycznym, gdzie zmarł nie odzyskawszy przytomności. Swoje poglądy na lit. zawarł we wstępie do powieści Piotr iJan, zatyt. Opowieści. Główny cel sztuki M. upatrywał w"prawdzie" nie ograniczającej się do banalnej fotografii, ale wzbogaconej pełniejszą wizją życia. Rolą artysty miało być osobiste, oryginalne spojrzenie na świat, wychwytujące to, co jest wnim najbardziej charakterystyczne itypowe. Na dorobek pisarza złożyły się: powieści Historia pewnego życia (1883), Piękny pan (1885), Mont-Oriol (1887), Potęga śmierci (1889), Jej serce (1890); nowele (ok. 300) to m.in. Panna Fifi, Pchła, Ojciec Milon, Dom pani Tellier, Normandzki żart, Saboty, Sznurek etc. Pod względem tematyki nowele M. dzielą się na: normandzkie, wojenne, obyczajowe ifantastyczne (nowele grozy). Wśród bohaterów M. wiele jest prostytutek (uważał je za ofiary społ.) inormandzkich chłopów oraz rybaków, wktórych dostrzegał prawdziwe wartości ludzkie, jakich na próżno szukać wśród bogaczy. Popularny za życia, M.nie wywarł znaczącego wpływu na współczesną lit.; jego dzieło uległo po części zapomnieniu.
- MAUPASSANT, Guy de (1850-93)
- Maupassant Guy de, (1850-93)
- GWIDON, Pochodzenia starogermańskiego...