gat. średniowiecznego dramatu rel. otematyce zaczerpniętej z Biblii, apokryfów lub hagiografii, wywodzący się zobrzędów liturgicznych. Początkowo, wXII-XIII w., związane zkościołami, wXVI stuleciu m. opuściły mury świątyń iprzeszły pod opiekę cechów ibractw; wystawiane zokazji Bożego Narodzenia, Wielkiego Postu, Wielkanocy, Wniebowstąpienia iBożego Ciała. Widowiska, przybierające postać cyklu trwającego nieraz kilka, anawet kilkanaście dni, składały się zluźnych epizodów ilustrujących kolejne fragmenty Biblii iżywotów świętych. Ich alegoryczny sens wykładany był wprologu lub epilogu przedstawienia. Obrazy ipostaci traktowano równorzędnie, ascena, którą stanowił miejski plac lub podium, miała charakter symultaniczny - wszystkie jej elementy były widoczne dla publiczności, aaktorzy, wzależności od potrzeb epizodu, przemieszczali się wróżne rejony przestrzeni scenicznej. Zbiegiem lat m., wzbogacone elementami komiczno-
-satyrycznymi igroteskowo-farsowymi, straciły swój ściśle rel.-dydaktyczny charakter. Każda lit. europ. ma wswoim dorobku m.; wdramacie staropolskim gat. ten reprezentowała Historia ochwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim Mikołaja zWilkowiecka. Pozostałością m. wkulturze chrześc. są jasełka iszopki. Wniem. mieście Oberammergau misteria wystawiane są po dziś dzień.