(1889-1957)
chilijska poetka, pedagog; jako pierwsza reprezentantka literatury południowoamer. otrzymała Nagrodę Nobla (1945) za "poezję prawdziwego uczucia, czyniącą jej imię symbolem idealistycznych dążeń dla całej Ameryki Łacińskiej". Wychowała się windiańsko-baskijskiej rodzinie wjednej zwiosek położonych wysoko wAndach. Pod wpływem przyrodniej siostry Emilii została nauczycielką. Poświęciła znaczną część życia działalności oświatowej. Jednym zjej uczniów był P. Neruda, którego twórczości M. patronowała od samego początku iprzyczyniła się do jej popularyzacji wEuropie. Wlatach 1930-31 wykładała na uniwersytetach wUSA, następnie rozpoczęła pracę wdyplomacji. Pierwszy tomik poezji, Sonety śmierci (1911), powstał pod wpływem wstrząsu, jakim była dla M. samobójcza śmierć narzeczonego. Ascetyczną wformie twórczość poetki cechuje niezwykła uczuciowość ihumanitaryzm, powracają wniej tematy niespełnionego macierzyństwa, utraconej miłości, wiary, która przynosi pocieszenie. Najważniejsze zbiory: Desolación (1922), Ternura (1924), Tala (1938), Lagar (1954). Ponadto autorka prac zzakresu pedagogiki, esejów, poematów prozą.
- Mistral Gabriela, właśc. Lucila Godoy y Alcayaga, (1889-1957)
- MISTRAL, Gabriela, właśc. Lucila...
- GABRIELA, Żeńska forma imienia...