(1907-91)
wł. prozaik, dramaturg idziennikarz. Wdzieciństwie, na skutek gruźlicy kości, przykuty do łóżka na długie lata, wypełniał czas lekturą, m.in. Z. Freuda, F. Kafki, F. Dostojewskiego i A. Rimbauda, która wpłynęła na ukształtowanie się jego twórczej osobowości. Wl. 30. wiele podróżował po Europie iAmeryce, współpracując jednocześnie zwł. pismami, "Solarią" i"900" M. Bontempellego. Znalazłszy się na indeksie faszystowskiej cenzury za polit. satyrę Maskarada (1940), przyjął pseudonim Moravia. Czynnie angażował się wpolitykę - był m.in. deputowanym do parlamentu, sympatyzował zWłoską Partią Komunistyczną. Jeden znajpopularniejszych współcz. pisarzy Półwyspu Apenińskiego, wutworach koncentruje się wokół stałych motywów: mieszczańskiej moralności, której obłudę izakłamanie demaskuje, oraz seksu - "klucza otwierającego drzwi do rzeczywistości", przepełnionej poczuciem wyobcowania ibrakiem emocjonalnych więzi. Zawikłana igroteskowa intryga erotyczna jest zazwyczaj punktem wyjścia akcji. Do najwyżej cenionych powieści pisarza należą: Agostino (1945), Nieposłuszeństwo (1948), Pogarda (1954), Nuda (1960), zawierające wątki polit. Konformista (1951) i1934 (1982), Rzymianka (1947) oraz Matka icórka (1957), których akcja przenosi się ze sfer mieszczańskich do ludu, Ja ion (1977) oraz Podróż do Rzymu (1989) - inspirowane freudyzmem. Wwydanej pod koniec życia powieści autobiogr. M. nazwał siebie pisarzem egzystencjalistycznym, rolę bodźca lit. przypisując nadwrażliwości i"nudzie", pojmowanej jako uczucie kosmicznej samotności inieprzystosowania.