(1808-55)
franc. poeta, nowelista, dramaturg, prekursor współczesnej prozy psychologistycznej (zob. M. Proust). Tłumacz Fausta J.W. Goethego, uległ fascynacji metafizycznym romantyzmem niem., co zaowocowało zainteresowaniem mistyką, alchemią, kabalistyką imagią. Cierpiał na zaburzenia psychiczne, nękało go poczucie rozdwojenia jaźni, przenikania się świata rzeczywistego ze światem urojeń. Stany te znalazły odzwierciedlenie wopowiadaniach Aurelia (1855) iSylwia (1853), rozgrywających się na pograniczu jawy isnu. Po odbyciu podróży do Włoch, Austrii, Niemiec, Egiptu iTurcji N. opublikował Podróż na Wschód (1851) iWspomnienia zNiemiec (1852). Ponadto ogłosił: krótkie opowiadania Opowieści ifacecje (1852), Illuminiści (1853) - studia oXVIII-wiecznych przedstawicielach irracjonalizmu, oraz tom opowiadań autobiograficznych Córki ognia (1854), wktórym znalazł się także cykl sonetów Chimery, uznanych za jedno znajwybitniejszych osiągnięć poezji fr. N. zginął śmiercią samobójczą wniewyjaśnionych okolicznościach. Twórczość pisarza, która wywarła znaczący wpływ na awangardowe kierunki poezji franc. XX w. (zob. G. Apollinaire, L. Aragon, P. Eluard), została określona przez T. Gautiera, przyjaciela N., jako "wspomnienia Szaleństwa spisane pod jego dyktatem przez Rozum".