(1772-1801)
niem. poeta, myśliciel okresu wczesnego romantyzmu. Pochodził zrel. rodziny szlacheckiej, która zaszczepiła wnim skłonność do mistyki. Studiował filozofię iprawo wJenie (gdzie słuchał wykładów Schillera), Lipsku iWittemberdze. Przyjaźnił się zgł. teoretykiem wczesnego romantyzmu wNiemczech F.Schleglem. Twórczość N., mimo iż skromna ilościowo, uchodzi za szczytowe osiągnięcie tego okresu wniem. literaturze. Najważniejszy zbiór poezji N. - Hymny do nocy (1800) - napisany pod wrażeniem śmierci młodej narzeczonej, wypełniony jest wizyjnym mistycyzmem, symboliką nocy iśmierci, wktórych dopatruje się poeta źródeł życia, wewnętrznej wolności imocy twórczej. Nie dokończona powieść Henryk von Ofterdingen (1802) wzamyśle była odpowiednikiem Wilhelma Meistra J.W.Goethego, stanowiła apoteozę romantycznego uniwersalizmu, magicznego idealizmu wg określenia N. Artysta zdaniem pisarza to kapłan iprorok, który przeznaczony jest do panowania nad światem widzialnym iniewidzialnym. Ponadto autor wierszy opartych na motywach bibl. (Pieśni duchowe, 1802) iprozy filoz. (wybór pol. Uczniowie zSais, 1984).