(1926-66)
poeta amer. Kustosz nowojorskiego Museum of Modern Art, należał wraz zJ. Ashberym, K.Kochem iJ. Schuylerem do grupy
tzw. poetów nowojorskich, związanych zawangardą malarską iteatralną lat 50. i60. Studiował na Harvardzie (1946-50), University of Michigan wAnn Arbor (1951), gdzie zdobył tytuł magistra literatury, oraz wbostońskim New England Conservatory of Music (1933-44), na której to uczelni doskonalił umiejętność gry na fortepianie. Wlatach II wojny światowej służył wmarynarce, na niszczycielu "USS Nicholas" na płd. Pacyfiku. Za życia bardziej znany jako przyjaciel artystów, krytyk sztuki iorganizator wielu ważnych wystaw, opublikował kilka zbiorków poezji: Zima miejska iinne wiersze (1952), Medytacje wstanie wyjątkowym (1957) iWiersze wporze lunchu (1964). Znane icenione były wypowiedzi O’H. osztuce, zebrane po jego śmierci wtomach Kroniki artystyczne 1954-1966 oraz Stojąc ichodząc po Nowym Jorku (1975). Twórczość poetycką O’H., publikowaną obecnie wzbiorach m.in. Franka O’Hary wiersze zebrane (1971) iWiersze odzyskane (1977), charakteryzuje wyrazista ekspozycja "ja". O’H. przeciwstawił erudycyjną, "bezosobową" poezję uprawianemu przez siebie kierunkowi, który nazwał "personizmem", aktóry pojmuje wiersz jako rodzaj intymnego przekazu między dwiema osobami. Taki "odinstytucjonalizowany" sposób pojmowania poezji czyni zO’H.spadkobiercę poglądów G. Apollinaire’a iB. Cendrarsa.