wmit. gr. bóstwo pasterzy itrzód, syn Hermesa ijednej zcórek Dryopsa (lub nimfy Kallisto), wg przekazów pohomeryckich syn Penelopy. Przedstawiano go jako pół człowieka, pół zwierzę, demona opomarszczonej brodatej twarzy, ze sterczącymi różkami na czole, zkoźlimi nogami iogonem. P. był bardzo zwinny, obdarzony nienasyconą pożądliwością seksualną, gonił zarówno nimfy, jak ichłopców. Dla ukochanej nimfy Syrinks wynalazł flet pasterski (syringa). Gdy nimfa Echo odrzuciła jego zaloty, pasterze rozdarli jej ciało na kawałki irozrzucili po całym świecie. P. przebywał wgórach, lasach ijaskiniach, podobny do sylenów i satyrów występował worszaku Dionizosa. Pojawiając się wśród ludzi itrzód wywoływał paniczny strach. Terenem kultu P. pierwotnie była Arkadia, później cała Grecja. WRzymie identyfikowano P. zbożkiem Faunem lub bożkiem lasów Sylwanem. P. był źródłem inspiracji dla B.Jonsona, J.W. Goethego.
Pan
Literatura powszechna