(1890-1960)
ros. poeta, prozaik, tłumacz; laureat Nagrody Nobla (1958). Pochodził zrodziny oartystycznych tradycjach. Wlatach 1903-09 studiował teorię kompozycji, w1909-13 filozofię na Uniwersytecie Moskiewskim. W1912 r. podróżował po Szwajcarii iWłoszech. Od ok. 1932 przechodził kryzys duchowy itwórczy spowodowany m.in. istniejącą wkraju sytuacją polit. Nie akceptując systemu totalitarnego znalazł się na marginesie oficjalnego życia kulturalnego, zajął się tłumaczeniami zlit. obcej (W.Szekspir, J.W.Goethe, R.M.Rilke, J.Słowacki, poeci gruzińscy). Przyznanie P. Nagrody Nobla za powieść Doktor Żywago wywołało wZSRR skandal polityczny inagonkę na pisarza, dlatego P. odmówił jej przyjęcia. Autor tomików poetyckich: Bliźniak wchmurach (1914), Ponad barierami (1917), Życie - moja siostra (1922) - uznany za najwybitniejsze osiągnięcie wczesnego okresu twórczości P.,Tematy iwariacje (1923), Powtórne narodziny (1932), Wporannych pociągach (1943), Przestwór ziemski (1945), Kiedy rozpęta się (1959); poematów: Wzniosła choroba (1924), Lejtnant Szmidt (1926), Rok dziewięćset piąty (1927), powieści wierszem: Spektorski (1930); utworów prozatorskich: Opowiadania (1925), Drogi napowietrzne (1933), Doktor Żywago (pierwodruk ukazał się wprzekładzie na jęz. włoski w1957, 1958 - zagraniczne wydania wjęz. ros.; wZSRR opublikowany dopiero w1988); autobiografii List żelazny (cz.I, 1929, cz.II, 1931). Prowadził ożywioną korespondencję na tematy literackie zR.M. Rilkem iM.Cwietajewą.