Reklama

Podróż do kresu nocy

(1932)

powieść L.F. Cline’a, która, okrzyknięta skandalem, zrewolucjonizowała współczesną prozę światową. Językiem ulicy, nie pozbawionym wulgaryzmów, obsceniczności ipotworności, Cline wyraził swój bunt wobec tradycyjnych wartości: państwa, religii imoralności; zamanifestował pesymizm imroczną wizję ludzkiego losu. Bardamu, bohater - porte-parole autora, po wstąpieniu do kawalerii w1914 r. przekonuje się oabsurdalności ikoszmarze wojny, którą nazywa "oszalałą rzeźnią". Chcąc wyrwać się ztego piekła, panicznie poszukuje jakiegoś Niemca, który wziąłby go do niewoli. Ostatecznie, bliski obłędu, zostaje zwolniony zarmii jako jednostka bezużyteczna. Pobyt wKamerunie pozwala mu dostrzec spustoszenia, jakich dokonał tu kolonializm. Kolejny etap podróży wiedzie do Ameryki, gdzie bohater płynie na pokładzie hiszp. galery, wykupiony przez kapitana zrąk pewnego księdza. WAmeryce pracuje przy taśmie wzakładach Forda. Wtym świecie pozbawionym ludzkich uczuć prawdziwe zainteresowanie jego losem wykazuje tylko prostytutka Molly. Zatęskniwszy za Paryżem, Bardamu wraca do Francji i, po uzyskaniu dyplomu lekarza, osiada wLa Garenne-Rancy, podparyskiej dzielnicy nędzy iwystępku. Nie opuszcza go poczucie absurdalności istnienia iodrazy do życia, którym władają nienawiść, wrogość iokrucieństwo. Powieść Cline’aznalazła swoje odbicie wutworach m.in.: H. Millera, A. Ginsberga i J. Hellera. Bardamu posłużył J.P. Sartre’owi za wzór dla bohatera jego Mdłości.

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama