(1804-76)
franc. pisarka, przyjaciółka F. Chopina i A. de Musseta. WParyżu, gdzie przebywała od 1831 r., związała się zbohemą artystyczną ilit. Do kręgu jej znajomych należeli: H. Heine, F. Liszt, G. Flaubert, bracia Goncourtowie, I. Turgieniew. Twórczość S. otwierają wczesne, przesycone liryzmem powieści Indiana (1831), Walentyna (1832), Lelia (1832), wktórych porusza problem kobiety nie znajdującej zrozumienia wspołeczeństwie ibuntującej się przeciwko nakazom tradycyjnej moralności iobyczajowości (sama miała za sobą nieudane małżeństwo). Od 1836 r. zainteresowania S.,pozostającej pod wpływem J.J. Rousseau, koncentrują się na sprawach społ. Do tego okresu twórczości należą powieści: Wędrowny czeladnik (1840), Młynarz zAngibault (1845), Grzech pana Antoniego (1847). Pisarka demaskuje wnich obłudę, fałszywy liberalizm iegoizm sfer rządzących iposiadających, bierze wobronę lud oraz opowiada się za równością społ. Wokresie rewolucji 1848 r. wpowieściach S. pojawia się myśl okonieczności zbratania wrogich sobie klas. Po przewrocie Ludwika Napoleona pisarka przenosi się na stałe do Nohant, gdzie powstają utwory inspirowane wsią iprzyrodą: Diabla kałuża (1846), Mała Fadetka (1849), Franek znajda (1850). Uschyłku życia wydaje dwie publikacje ocharakterze autobiograficznym: Historia mojego życia (1854-55) iOna ion (1859). Wswoich poglądach estetycznych S. ostro sprzeciwiała się idei sztuki dla sztuki, podkreślając społ. funkcję pisarstwa.
- SAND, George, właśc. Amantine...