(1771-1832)
szkocki poeta ipowieściopisarz, twórca powieści hist.; od wczesnej młodości zafascynowany historią ifolklorem swojego kraju, jako prawnik zmuszony do częstych podróży służbowych wodległe zakątki Szkocji, zbierał ispisywał stare podania ilegendy. W1802 r. wydał anonimowo zbiór dawnych ballad Minstrele szkockiego pogranicza, którym rozbudził charakterystyczne dla romantyzmu zainteresowanie literaturą ikulturą ludową. Własną twórczość, również nawiązującą do rodzimych tradycji, rozpoczął liryczno-epickim poematem Pieśń ostatniego minstrela (1805), którym zapoczątkował formę powieści poetyckiej podjętą później przez G. Byrona ipol. romantyków. Kolejne utwory S. to sentymentalne wtonie poematy Marmion (1808), Pani jeziora (1810), Matylda Rokeby (1813), Pan dwóchset wysp (1815). Wwieku 40 lat pisarz porzucił poezję na rzecz prozy ijako twórca powieści hist. na trwałe zapisał się wlit. światowej. Do jego najwybitniejszych dzieł tego gat. zalicza się: związane zwydarzeniami okresu powstań jakobickich (zwolenników Stuartów) Waverley, czyli lat temu sześćdziesiąt (1814), Purytanie szkoccy (1816), Rob Roy (1817), Więzienie wEdynburgu (1818), Narzeczona zLammermoor (1819); utwory, do których tematykę S.zaczerpnął zdawnych dziejów Anglii iFrancji Ivanhoe (1819), Kenilworth (1821), Kwintyn Durward, czyli Szkot na dworze Ludwika XI (1823), Talizman (1825). Wwiększości wymienionych powieści postaci hist. występują wroli bohaterów drugoplanowych, główne znaczenie mają postaci fikcyjne. Wiernie oddane tło hist. wpołączeniu zsensacyjną, obfitującą wspiski iintrygi fabułą stanowią oatrakcyjności dzieł S. Pisarz znalazł swoich naśladowców wcałej Europie; na określenie prozy wzorowanej na hist. powieściach S. wprowadzono termin walterscottyzm.
- Scott Walter, (1771-1832)
- WALTER, Pochodzenia staroniemieckiego,...
- Scott Walter sir, (1771-1832)