(1845-1924)
pisarz szwajc. tworzący w języku niem.; laureat Nagrody Nobla (1919) przyznanej za "niezrównany epos Wiosna olimpijska". Pochodził z rodziny szwajc. wysokiego urzędnika państwowego. Po 2 latach porzucił prawo na rzecz teologii, którą studiował w Zurichu, Heidelbergu i Bazylei. Od 1871 r. przebywał w Petersburgu jako nauczyciel domowy dzieci jednego z ros. generałów. W 1879 r. powrócił do Szwajcarii; współpracował z licznymi czasopismami (m.in. "Neue Zrcher Zeitung"). S. nawiązywał do antyku, inspirował się filozofią F. Nietzschego (który wysoko cenił utwory S.), A. Schopenhauera, teorią kultury J. Burckhardta. Autor eposów filoz. Prometeusz i Epimeteusz (t. 1-2, 1880-81), Wiosna olimpijska (t. 1-4, 1900-05) - w których współczesność połączył z wątkami mit., opowiadań i nowel (Konrad porucznik, 1898), wierszy o charakterze symbolistycznym (Extramundana, 1883; Glockenlieder, 1906), powieści Imago (1906) - zawierającej wątki autobiograficzne, podejmującej problem dwoistej natury twórcy.
- Spitteler Carl, pseud. C. Felix Tandem, ( 1845-1924)