w mit. gr.: 1. Największa z podziemnych rzek, opływająca dziewięć razy całe Podziemie. Nazwę S. identyfikowano z jednym ze źródeł w Arkadii, które wypływało z wysokiej skały, a następnie ginęło pod ziemią, jego wody były podobno trujące, szkodliwe dla ludzi i bydła. Wg mitu woda S. miała odznaczać się właściwościami magicznymi ( Achilles). W głównej mierze z wody tej korzystali bogowie przy składaniu uroczystej przysięgi. Opis przebiegu ceremonii i skutków krzywoprzysięstwa znajduje się w Teogonii Hezjoda. 2. Najstarsza córka Okeanosa i Tethys (wg Teogonii Hezjoda) lub jedno z dzieci Nocy i Erebu (Ciemności) (według Fabulae Hyginusa). W homeryckim hymnie ku czci Demeter jedną z towarzyszek zabaw Persefony jest S., a u Apollodora pojawia się przekaz, wg którego S., a nie Demeter, jest matką Persefony. S. poślubiła Pallasa, z którym spłodziła dzieci Zelosa (Gorliwość), Kratosa (Siłę), Bię (Moc) i Nike (Zwycięstwo). W czasie walki Zeusa z gigantami S. wraz ze swymi dziećmi znacząco przyczyniła się do zwycięstwa władcy Olimpu, w podzięce Zeus uczynił ją poręczycielką przyrzeczeń składanych przez bogów.
Styks
Literatura powszechna