(1861-1928)
powieściopisarz wł.
Potomek zamożnej żyd. rodziny, życie związał z Triestem, do którego powrócił po trwającym kilkanaście lat pobycie w Wiedniu, gdzie pracował jako urzędnik bankowy. Dwie pierwsze powieści S., Jedno życie (1892) i Starość (1898), przeszły niezauważone, dopiero wydana 25 lat później książka Zeno Cosini (1923) przyniosła autorowi miano ojca wł. powieści współcz. Wzorem bohaterów poprzednich dwóch utworów, w których do głosu doszły dekadenckie koncepcje życia, tytułowy Zeno Cosini pragnie drogą autoanalizy dojść przyczyn własnego nieprzystosowania i życiowych niepowodzeń. Swoje rozczarowania ukrywa tymczasem pod maską ironii, w operowaniu którą S. osiągnął mistrzostwo. Zachęcony sukcesem książki, pisarz pragnął utwierdzić swoją pozycję kolejnymi utworami, Krótka podróż sentymentalna (1949) i Starzec (1954), jednak żadnego z nich nie ukończył. Nie zdołał też zainteresować twórców teatralnych swoimi opowiadaniami i dramatami. Miłośnik prozy J. Joyce’a i pilny uczeń Z. Freuda, z którego odkryć korzystał przy konstruowaniu postaci swoich bohaterów. Zginął w wypadku samochodowym.
- SVEVO, Italo, właśc. Ettore...