(1850)
powieść N. Hawthorne’a , której akcja rozgrywa się w purytańskiej Nowej Anglii. Pełen pasji i bezkompromisowy młody pastor, Artur Dimmesdale, ukrywa przed światem swój miłosny związek z piękną hafciarką Hester Prynne. Mąż kobiety, ang. lekarz Chillingworth, zaginął beż śladu. Tymczasem na świat przychodzi dziecko kochanków, jawny dowód małżeńskiej niewierności Hester. Ta mimo gróźb odmawia ujawnienia nazwiska ojca. Samotnie znosi hańbę, której symbolem jest wypalona na jej ciele czerwona litera - piętno cudzołóstwa. Dimmesdale nie ma dość odwagi, by się ujawnić. Niespodziewanie powraca mąż Hester, przetrzymywany dotychczas przez Indian. Domyśla się, kto jest sprawcą zaszłych wypadków, i odtąd ściga pastora. Hester, gotowa wybaczyć Dimmesdale’owi jego postawę, w przypływie rozpaczy proponuje kochankowi wspólną ucieczkę. W reakcji na to Dimmesdale doznaje skruchy i publicznie wyjawia swe grzechy. Umiera w ramionach kochanki, wyczerpany gwałtownymi emocjami. Hawthorne dowodzi, że grzech, uważany za największe zło, jest kształtującym elementem edukacji człowieka: Hester poprzez grzech, potępienie, wreszcie cierpienie odkryła tolerancję, w przeciwieństwie do purytanów, którzy, skostniali w swej cnocie, zatracili ludzkie uczucia.